و من حالا می بینم که باز هم نمی توانم!
باز هم یک چیز عجیب و مرموزی در من هست
که وا میداردم دلم به مراعات آدم ها خوش باشد!!
با همه ی آزارهاشان ...
ندیدن هاشان ...
نبودن هاشان ...
خودفراموشی هاشان ...
دروغ هاشان ......!!!

نظرات شما عزیزان:
نیلوفر 
ساعت10:39---30 آبان 1390
محشره مهربانم
|